Hoe wij onze kinderen 's ochtends helpen op tijd klaar te staan

Kwart over 8, de kinderen moeten naar school, maar dan blijkt er nog een kind op de wc te zitten, een ander kind heeft haar kleren weer uitgetrokken omdat ze besloten heeft toch andere kleren aan te willen en nog eentje ligt op de grond te huilen omdat hij liever thuis blijft. Een ritueel dat regelmatig bij ons voor kwam.

Kwam, want tegenwoordig hebben we lampen in de kamer hangen die op doordeweekse dagen van kleur gaan veranderen tegen de tijd dat de kinderen naar school moeten. Eerst gaat er 1 van de 3 lampen op groen. Een minuut later gaat de volgende op groen. Nadat alle lampen op groen zijn gesprongen, gaat de eerste op oranje. En zo herhaalt zich dat totdat alle lampen zich in ongeveer 10 minuten fel rood opkleuren.

Niet al onze kinderen kunnen klok kijken, dus de tijd heeft geen invloed op hun, maar de kinderen reageren erg goed op de verkleuring van de lampen. Ze beginnen direct hun schoenen en jassen aan te trekken als de eerste lamp op groen springt. En zo staan ze 's ochtends soms al klaar voordat ik er zelf klaar voor ben.

Ik maak me alleen een beetje zorgen over de zomer periode. Als er 's ochtends geen lampen meer aan hoeven of als de lampen nauwelijks te zien zijn doordat de zon al naar binnen schijnt. Tegen die tijd nog maar wat anders in elkaar zetten zodat ze zien dat  het tijd begint te worden om naar school te gaan.

Kinderen op de Playstation

Het is weer vrijdag en dat betekent meestal dat onze oudste (7) 's middags op de Playstation wil/gaat. Dan kan hij even weer opladen voordat hij weer moet sporten. Maar wat voor spellen laat je een kind van 7 spelen op een Playstation?

Gelukkig speelt hij graag Minecraft, Rocket League, Little Big Planet 3 of andere onschuldige spelletjes. Maar soms speelt hij ook wel eens een spel waarbij hij monsters neer moet schieten. Nu heb ik daar zelf niet zo heel veel moeite mee. Zolang hij buitenaardse wezens of monsters schiet, vind ik het prima. De grens ligt bij het schieten van mensen. Als ik zie dat hij op mensen schiet, gaat de Playstation uit.

Maar goed, hij neemt ook wel eens vriendjes mee naar huis die dat misschien niet zo gewend zijn om spelletjes te spelen die eigenlijk bedoeld zijn voor kinderen van 12 jaar of ouder. En ik wil natuurlijk niet bekend staan als de vader wiens kinderen schietspelletjes spelen. Of dat ouders gaan verbieden om met mijn oudste te spelen. Daarom probeer ik er op toe te zien dat er geen schietspelletjes worden gespeeld als er vriendjes zijn.

Waar ligt bij jullie de grens als het op spelletjes spelen op de Playstation of tablet aankomt?

Ontslag genomen

We wonen al ruim 8 jaar in het noorden van het land, terwijl mijn werk nog ergens ver weg in de randstad zit. Dagelijks heen en weer rijden deed ik al nooit, maar ik ging wel minimaal 2 keer die kant op en zat ook regelmatig in een hotel. En dat is toch niet echt goed te combineren met een gezin met 5 kinderen. Daarom heb ik ontslag genomen bij mijn oude werkgever. Vandaag moest ik op mijn vrije dag nog even snel heen en weer om mijn ontslag af te ronden, handjes te schudden en laptop en overige spullen in te leveren. Aangezien het papadag is, moest ik 2 kinderen meenemen die kant op en dan weer snel naar huis om op tijd de overige 3 kinderen van school te halen. Een lekkere drukke ochtend dus.

Afgelopen jaar had ik van mijn oude werkgever al een betaald verlof genomen, waardoor het echte afscheid eigenlijk een jaar geleden al plaatsvond. Qua emoties viel het vandaag dus wel mee. Ook al is het wel een bijzonder gevoel om na 18 jaar je eerste werkgever te verlaten. Toen mijn betaalde verlof begon, ben ik ook al begonnen bij mijn nieuwe en huidige werkgever, dus eigenlijk veranderd er weinig voor mij, behalve dat ik nu definitief niet meer eenvoudig terug kan naar mijn oude werkgever.

Wel een prettig gevoel om nu volledig afhankelijk te zijn van het noorden en niet meer bijna dagelijks in de file hoef te staan. Verder ook lekker dat ik elke dag thuis kan eten en de kinderen ook in bed kan leggen.

En nu snel P naar zwemles brengen en daarna L naar judoles.

Vakantie met 5 kinderen

Vorig jaar was onze jongste net voor de zomervakantie geboren en omdat we niet direct een hele dag in de auto wilden zitten, zijn we toen voor het eerst in eigen land gebleven. We zijn vorig jaar wezen kamperen op een boerencamping in de randstad. Met onze 4-persoons tent en een 2-persoons bijzettentje waarin L (7) en P (5) sliepen. Door de hoeveelheid spullen die we mee moesten nemen gingen we met 2 auto's. Daardoor namen we ook weer extra spullen mee.

We hadden een museumjaarkaart gekocht voor het hele gezin. Dus we wilden sowieso een aantal van de musea in die regio gaan bezoeken. Uiteindelijk hebben we o.a. Nemo en het scheepsvaartmuseum in Amsterdam, het spoorwegmuseum in Utrecht, het kinderboekenmuseum in Den-Haag en het Nationaal Militair Museum in Soest bezocht.

Dit jaar willen we het anders doen. We hebben een huisje op een camping in Karinthië in Oostenrijk geboekt en gaan 2 weken kamperen in een huisje. Met 1 auto heen, dus heel weinig spullen mee. We kopen dan voor 2 weken een Karinthië-kaart zodat we daar eenvoudig met kabelbaantjes de bergen in kunnen, af en toe een boottochtje kunnen maken, naar de zwembaden in de buurt en bij slecht weer een museum bezoeken.

Maar eerst gaan we in april nog 1 week met het hele gezin naar een huisje in Denemarken. Een week later ga ik zonder vrouw en kinderen, maar met vrienden ook nog een week naar Denemarken. Een traditie dat we in 2004 zijn begonnen. Onze verlate wintersportvakantie zullen we maar zeggen.

Hoe doe je dat?

Ik heb vrienden die minder dan 5 kinderen hebben. Eigenlijk alleen maar. En hoe minder kinderen, hoe groter de vraagtekens achter de vraag "hoe doe je dat?" Eén van mijn vrienden met 1 kind, moet er ook echt niet aan denken dat er nog een kind bij komt. Hij klaagt dat hij altijd met het kind bezig is en dat hij geen tijd meer overhoudt om iets voor zichzelf te kunnen doen.

Mijn vrouw heeft mij ook moeten overtuigen toen we 3 kinderen hadden en zij nog wel een 4de wilde. Ze gebruikte daarbij een artikel over de hoeveelheid stress die vrouwen van gezinnen met 3 kinderen ervaren ten opzichte van vrouwen van gezinnen met 4 kinderen. De verklaring achter de verminderde stress is dat je de kinderen wel los moet laten als je zoveel kinderen in huis hebt. Bij 2 kinderen kun je je kinderen nog altijd in de gaten houden en ze overal mee helpen. Bij de derde is dat nog heel onwennig om een kind los te moeten laten, terwijl dat bij 4 dus dagelijkse kost is.

Toen we een 5de kind kregen, merkte ik eigenlijk weinig verschil ten opzichte van 4 kinderen. Een 7-zitter hadden we al, dus was het alleen weer even wennen aan de nachtelijke uurtjes onrust in huis. Als mama niet thuis is, dan warm ik af en toe een flesje borstvoeding op om die aan hem te geven. Daarnaast nog af en toe een droge luier en verder vermaakt hij zich prima in de box en anders zijn zijn zussen en broers er om hem te vermaken en hem een tijdje bezig te houden.

Je zou bijna zeggen, waarom hebben we er eigenlijk geen zes?

Papa dag

Vrijdag, papa dag. Tenminste, zou gaat dat bij ons thuis. Van de afgelopen 4 werkdagen, heb ik maar 2 dagen kunnen werken aangezien ik door een griep te pakken ben genomen. Maar gelukkig heb ik weer gewonnen van de griep en ik ben weer opgeknapt en kan ik me nu bezighouden met papa zijn.

Vanmorgen toen ik beneden kwam, had mijn vrouw alle broodjes voor de kinderen al gesmeerd en hoefde ik alleen nog 2 kinderen te helpen met aankleden. Daarna gezamenlijk broodje gegeten, tanden gepoetst en heb ik de 3 oudste kinderen samen met de 4de naar school gebracht. We zijn gaan lopen doordat er sneeuw was gevallen en de kinderen hun nieuwe sneeuwlaarzen aan wilden hebben. Mijn vrouw vertrok om half 9 naar haar werk, net toen ik weer thuis kwam.

Daarna heb ik tijd om even het huis op te ruimen, onze nieuwe grote tafel van 300 bij 100 cm schoon te poetsen, en de laptop er weer eens bij te pakken.

Nu 1 kind beneden, 1 kind boven in bed, laptop op schoot. Koffie erbij en even een blogje schrijven. Onze 4de zit heerlijk op de grond te kletsen tegen een popje. Ze vermaakt zich prima. Zo mag het altijd wel papa dag zijn. Maar straks moeten de kinderen van school gehaald worden, broodje eten, tafel opruimen, de 2de moet naar zwemles, daarna moet de 1ste naar judo les, dan de 2de weer van zwemles halen en even later de 1ste weer van judo les halen. Zo ziet mijn vrijdag eruit.

Kijk papa!

"Kijk papa!", hoor ik één van mijn kinderen al een aantal keren zeggen terwijl we gezamenlijk de auto aan het wassen zijn. Ik ben aan de achterkant bezig en laat mijn zoontje rustig bezig aan de voorkant.

Wanneer ik toch maar even een kijkje neem bij de voorkant van de auto zegt mijn zoontje trots "klaar!" en tot mijn schrik zie ik dat mijn zwarte auto helemaal wit is aan de voorkant. Mijn zoontje had in een onbewaakt ogenblik in de garage een kwast gevonden die na een verfbeurt in een glas water stond om te voorkomen dat de kwast uit zou drogen. Daarmee had hij de hele voorkant van de auto wit geverfd.

Gelukkig was de verf nog niet droog en heb ik de schade beperkt kunnen houden door het snel af te poetsen. Maar dit zijn van die momenten waarop je je als vader afvraagt, hoe hou ik dit vol?

Dit is al een flink aantal jaren geleden. In de tijd dat we nog maar 1 kind hadden. Tegenwoordig hebben we 5 kinderen in de leeftijd van 7, 5, 4, 2 en een half jaar. Met zo'n groot gezin, is het altijd gezellig druk in huis en mijn ervaring als papa wil ik graag met jullie delen. Misschien kan ik andere vaders daarmee helpen of potentiële vaders overhalen om geen of juist nog meer kinderen te "nemen" dan wij.